هممون تجربه اونو داشته ایم که در دوران کودکی به پیشنهادای والدین مون واسه مصرف «ویتامین ث» در دوران سرماخوردگی گوش داده و به سوپی که می خوردیم لیمو ترش اضافه می کردیم.
یا آب مرکبات بیشتری می نوشیدیم و اونقدر منتظر می ماندیم که اون قرصای جوشان نوستالژیک در آب حل شن و با رنگ زیبایی که به وجود می آوردن، هیجان یه روز در خونه موندن و به مدرسه نرفتن رو واسه مون چند برابر کنن.
اما واقعا مصرف بیشتر «ویتامین ث» در طول سرماخوردگی می تونه موثر واقع شه؟ کارشناسان در این باره چه نظری دارن؟
بعد از سالیان طولانی مطالعه روی این موضوع هنوزم نظرات متفاوتی در مورد مصرف این نوع از ویتامین در طول سرماخوردگی هست اما در مطالعه گذشته انجام شده به بعضی از امتیازات مصرف «ویتامین ث» در این دوران تاکید شده.
با اینکه یافته های بدست اومده از این مطالعه نشون داده که خوردن ویتامین ثاز دچار شدن به سرماخوردگی جلوگیری نمی کنه اما رو ساخته که مصرف همیشگی این نوع ویتامین، روند بهبود سرماخوردگی رو سریع تر می کنه.
دکتر «لیزا فیشر» متخصص تغذیه در این باره میگه: “به دلیل تاثیر «ویتامین ث» بر سیستم ایمنی بدن، مکملای این ویتامین طول دوره سرماخوردگی رو کوتاه تر می کنن. این بدون معنا نیس که «ویتامین ث» سرماخوردگی تون رو درمان می کنه بلکه مقاومت بدن واسه مقابله با ویروسا رو افزایش می بخشه.”
علاوه بر افزایش مقاومت سیستم ایمنی بدن، فیشر بر نقش «ویتامین ث» در بازسازی و ساخت دوباره سلولا هم تاکید می کنه.
با این جریان، از دچار شدن به مریضی قلبی عروقی، بعضی از شکلای جور واجور سرطانا جلوگیری و به جذب بهتر آهن، کم شدن اندازه کلسترول غیرمفید کمک می کنه و در ساخت کلاژن هم اجرای نقش می کنه.
این ویتامین به عنوان آنتی اکسیدان از سلولای بدن مراقبت کرده و در مقابل رادیکالای آزاد و بقیه عوامل داغون کننده و مضر به سلولای بدن مقاومت می کنه.
فیشر بیماران خود رو به مصرف روزانه این ویتامین تشویق می کنه.
ایشون میگه: “این ویتامین نه فقط در طول درمان سرماخوردگی بلکه در بقیه مواقع هم به صورت روتین و همیشگی پیشنهاد می شه.” فیشر بیماران بسیاری رو در مرکز سلامت «اُلترا وِلنِس» در لنوکس ایالت ماساچوست مورد درمانای غذایی و دارویی قرار میده و در کار خود هم مهارت داره.
با همه این تفاصیل خیلی پیشنهاد به مصرف مکملای دارویی این ویتامین نمی شه و بهترین نوع اونو دریافت از راه مواد غذایی شامل این ویتامین می دونن. همچینن فیشر غذاهای گیاهی و فیتوشیمیایی رو هم در مقابله با سرطان و یه سریای دیگه از بیماریا موثر می دونه.
بهترین منبع دریافت «ویتامین ث» ممکنه موجبات تعجب شما رو به همراه داشته باشه. فیشر در این باره میگه: “خیلی از افراد تصور می کنن میوه هایی چون پرتقال، سبزیجاتی چون فلفل سبز، بروکلی، کلم و کدو شامل مقادیر زیادی ویتامین ثهستند اما بهترین منبع دریافت این نوع از ویتامین، میوه هایی چون پاپایا، توت فرنگی، آناناس، پرتقال، کیوی و طالبی هستن. ”
ایشون بر اون باوره که آدمایی به سمت مکملای دارویی این ویتامین می رن که اونو به اندازه کافی از مواد غذایی که میل می کنن دریافت نمی کنن. اگه شمام در گروه آدمایی هستین که از این مکملا استفاده می کنین، به میزانی حدود ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ میلی گرم در روز نیاز دارین. باید توجه داشت که مصرف روزانه بیشتر از این مقدار می تونه باعث شکم روش، بادهای معده و هم بقیه مشکلات گوارشی شه.
فیشر تاکید می کنه مصرف بیشتر از ۱۰۰۰ میلی گرم «ویتامین ث» در روز می تونه با بقیه داروهایی که مصرف می کنین تداخل نامناسبی رو به وجود آورد. مثلا در تاثیر داروهای شیمی درمانی و آسپرین اختلالاتی پیش می آورد.
قبل اینکه به سمت مصرف مکملای این ویتامین برید، حتما در مورد اندازه اون با دکتر خود مشورت کنین تا با بقیه داروهایی که مصرف می کنین تداخلی نداشته باشه و واسه تون لازم و به درد بخور باشه.
