به هرگونه سیلوکسان (siloxane) پلیمریزه مایع با زنجیرهای جانبی آلی، روغن سیلیکون می گویند. مهم ترین عضو این مجموعه پلی دی متیل سیلوکسان است. این پلیمرها به دلیل پایداری حرارتی نسبتاً بالا و خاصیت روان کنندگی، مورد توجه هستند.
مانند تمامی سیلوکسان ها (به عنوان مثال ، هگزامتیل دی سیلوکسان) ، زنجیر اصلی پلیمری این روغن نیز از اتم های متناوب سیلیکون و اکسیژن تشکیل شده است ( …Si – O – Si – O – Si …) همچنین در کنار این زنجیره ی اصلی بسیاری از گروه های عاملی را می توان به مراکز سیلیکون چهار ظرفیتی متصل کرد ، اما مهمترین گروه ها و رایج ترین گروه هایی که جایگیزین می کنند گروه های عاملی متیل و فنیل می باشد.
بسیاری از مایعات سیلیکونی، پلیمرهای خطی هستند که در زنجیره های مارپیچ قرار گرفته و به راحتی روی یکدیگر می لغزند و در انتهای زنجیر دارای گروه های تری متیل سیلیل قرار دارد. سایر مایعات سیلیکونی سیکلوسیلوکسان ها هستند. آنها عایق های الکتریکی عالی هستند و بر خلاف آنالوگ های کربنی خود (مشابه های خود) ، قابل اشتعال نیستند. اما این روغن ها پایداری حرارتی عالی را در دمای شدید ارائه می دهند.
تحقیقات جدید
از تحقیقات جدیدی که بر روی این ماده صورت گرفته است استفاده ی مستقیم و یا مشتقاتی از این روغن برای بهبود عملکرد باتری ها می باشد. برای مثال مقاله ای تحت عنوان “اکسید کاربید سیلیکون سنتز شده از روغن سیلیکون برای مواد با کیفیت بالاتر با استفاده از آند در باتری های یون سدیم” در نشریه ی chemical engineering به چاپ رسیده است.
شرایط نگهداری
مانند سایر روغن های صنعتی, این روغن نیز بایستی از نور مستقیم خورشید و گرما به دور باشد و بیشترین دمایی که بایستی در معرض آن باشد دمای 60 درجه ی سانتیگراد می باشد. تمامی ظرف بایستی عاری از هرگونه ترک و ضرب دیدگی باشد. زیرا این موارد سبب سوراخ شدن ظرف و ریزش روغن بر بستر می شود.
ایمنی
این روغن مانند اکثر روغن های موجود قابل اشتعال است و بایستی موارد ایمنی مربوط به ماده ی آتش پذیر ر ا در رابطه با آن اجرا نمود. با اینکه این ماده دارای مصارف پزشکی و آرایشی و بهداشتی است, اما این بدین معنا نیست که ماده ای بی خطر است بلکه استنشاق زیاد بخارات آن و یا بلع و تماس پوستی با درجه خلوص صنعتی آن می تواند به بدن آسیب برساند.
همچنین نشت آن به محیط زیست بسیار خطر ناک می باشد
